Resimlerimde ben, biz, siz, onlar var. Devinim, dinamizm, içsellik, dışa vurum bir arada... Öncesi, kurgusu olmayan, kendiliğindenliğin egemen olduğu çalışmalarım bunlar... Yüzey karşısında iken her ne kadar dışarı ile iletişimim sürüyor olsa da aslında bir iç yolculuk başlar benim için. Bu gel gitler içinde renklendirdiğim yüzeyde kullandığım semboller; özellikle seçtiğim değil, resmin kendi mantığıyla oluşan biçimlerdir. İçimden gelen seslerin renksel ve çizgisel boyutudur.

​

Çalışma biçimim çok kişiye ters gelebilir... Kendime dönüp, birikimlerimi yüzeye döküp, sonrada ben bunlara nerden takıldım diye sorgularım kendimi... Sorgu sürecim, takıntılarımın kaynağını yakalayıncaya, ya da yeni bir takıntının peşine düşünceye kadar resimlerimde boyut kazanır. Edilgin ve direngen yapım, çevremdeki insanların psikolojisini yakından izlememe olanak tanır. İnsanlar çevresiyle vardır. Etkilenimleri, birliktelik ve yalnızlıkları iç içe yaşanan olgulardır. Doğal olarak tanık olduğum yaşantılara kayıtsız olamıyorum. Resimlerimde, eninde sonunda tanık olduklarımla yüzleşmek zorunda kalıyorum.

​

Bitiminde izleyip de kendimi sorguladığım çalışmalarım öykü anlatmazlar. İzlenime sunulduklarında, gören her göz ve algılayan beyinler karşısında farklı anlam ve yorum üstlenirler. Bu nedenle resimlerimde ne anlattığımı sorgulamak yerine size ne verdiğini irdelemeniz, daha sağlıklı bir izlenim sunacaktır izleyicilerime...

​

Birey olma çabalarımız sürüp giderken, birlikte olma isteği de yoğun biçimde bizi toplum içinde olmaya zorlar. İşte burada kişiler davranış biçimleriyle diğerlerinden farklı yollara saparlar, Çünkü hedefler değişiktir. Tercihler de… Gerçekte hedefleri büyük olanlar ve buna ulaşabilenler İLETİŞİM başarabilir. Ya hedef şaşıranlar… İLETİŞİM başarısı sağlayamaz! İşte resimlerim deki “İLETİŞİM-SİZ” konusunun kaynağı bunlardır.

​

Açmazlarımız ve çözümlü, çözümsüz hallerimiz... Yalnızlığımız, birlikteliğimiz... Ben, o , biz, siz, onlar... Birbirini tamamlayan ikili resimlerimde de resimler yer değiştiğinde; iletişim içindeki ya da iletişimi kopuk olan bireyleri izlersiniz sergiyi gezerken...

​

Zaman zaman kendinize dönüp kapandığınız olmadı mı hiç? Ya da yalnızlık duygusuna kapılıp çevrenize bakındığınız...

​

Resimlerime bakarken, siz de biraz bensiniz!